Müzikle ilgili sinir şebekelerinin oluşturduğu beyin haritaları incelendiğinde, aynı kültürde yaşayan ve normal gelişim gösteren tüm bireylerin beyninde ortak bir müziksel alt yapının varlığı görülmektedir. Müzik söz konusu olduğunda insanların tek ortak noktası korteks, hipokampus ve serebellum gibi tıbbi terimler yumağından ibaret değil elbette. Hemen hemen herkes hayatının farklı dönemlerinde aynı duygu yoğunluğu ya da seyrekliğine kapılarak aynı sesleri işitmeye ihtiyaç duyar. Bu geçici histeri anlarının arka fonu, mahrem gözyaşları gibi kişinin kendiyle arasında kalmalıdır çoğu zaman. Peki kimsenin aslında dinlemediği ama herkesin kimi zaman avaz avaz bağırarak dinlediği o şarkılar nelerdi?
Bu geçici müzik zevkinin doğrudan durum uyumlanması ile sıkı bir ilişkisi var. Kimsenin düğünü her ne kadar klasik müzikle başlasa da Frank Sinatra’nın “Killing Me Softly”sinde edilen romantik bir dansla sona ermez. Parmak şıklatmaları yerini daima bir şekilde bulur. Tıpkı bunun gibi depresyon, ayrılık, bezginlik ve aşkta sıkılmışlık da ne rap müziğin afyon etkili hızına ne de rock şarkıların vura vura tatmin eden yüksek sesliliğinde tam olarak kendini ifade edemez. Bu türe belki de ayrı ve yeni bir isim bulmalıyız. Onun dinleyeniyle arasında sır olmasına mahsus, ertesi gün inkarını mümkün kılan bir tür ismi.
Ve tabi ki drama bir yerde bağlanır oyun havasına. Yeni daire.iki listemiz “Kimsenin Dinlemediği ama Herkesin Dinlediği Şarkılar” yayında.
