Yıkıldık, tükendik; yorgunuz ve ağrılar… Hadi artık neşelenelim derken mutasyonlu virüsler, zelzeleler, felaketler… Ne çektik be demek istiyorum. Kopacaksa da kopsun kıyamet ama önce biraz müzik dinleyelim. Margot Tenenbaum kederlenince önce sigarasını aldı sonra bu listeyi açtı; Firdevs hanım, insanlar mücevherlerini konuşmayınca eleminden bu listeye tutundu diyebilirim ama kanıtlayamam. Hatta bilselerdi, Titanik batarken orkestra bu şarkıları çalardı. (Kabul edelim, o tahta parçasına ikisi birden sığardı.)

Bir mutluluk oyununu kaybetmişiz gibi bir his yerleşti adeta hayatlarımıza. Tam karpuzun mevsimini denk getirip kabuğundan gemimizi yapmışız da, suya koyar koymaz alabora olmuş misali tertemiz darmaduman olduk. Zaten üzgündük, üzgün kaldık hepten. Böyle anlarda, artık iyice kapalı kutular haline gelen evlerimizin camlarından uzaklara bakıp “yakınlarımızı” düşündük. Keder mahallinde ilk teşhis edilenler halini aldık. Yeri geldi ahkâmlar kestik fakat yemeye fırsat olmadı. Bir yandan kazıklar yendi afiyetle. Alıp başımıza da gidemedik. “Groundhog Day”imizin içinde hapsolduk. Bize bunu edenlerin Nelflix’i kapansın, üstüne Mubi’si de bloke olsun.

Velhasıl biz ne yapalım? Gidip kuyulara mı bağıralım yoksa amok koşusuna mı çıkalım? Çaresi yok, büsbütün acısı çekilecek bunların. Özetle, “la douleur exquise” çekilecek. Birebir çevirisiyle, zarif veya mükemmel acı diyebiliriz buna. (Mr. Big sağ olsun Carrie Bradshaw iyi bilir bunu.)  Acımızı lavaşlara saracağız, meditasyonları yogalara katacağız lakin çekeceğiz bu zarif acıyı. Çılgın Bediş’in finalini atlatmış, Yeditepe İstanbul dizisiyle büyümüş nesle bu acılar işlemez. Karpuz kabuğundan gemilerimizi yaparken, nasıl ki 90’lar Türkçe pop dinleyerek coştuk; şimdi de gemilerimiz bir bir batarken de şarkılarımızı açacağız mecbur. Kıymetli acımızı çekerken derbeder etmeyecek ama Çelik’in kliplerine de benzemeyecek bir listeye hazır olun.

UYARI: İlk girişte bir soğuk olacak hatta sonra yağmur çiseleyecek. Bu da yetmeyecek bir boşluk olacak ama sonrası iyi.

Liste burada.