Dün gece iki saat ya uyudun ya uyumadın. Koca bir gün geçti ve senin gün içinde yaptığın yalnızca yarım saat sonra aynı olacak evi umutla toplamak. Akşam oldu bile. Çocukları uyutma vakti. Bugün sıra kimde? Ya da bir sıra yok mu? Herşeyde olduğu gibi o işte görünmez bir anlaşmayla yine mi sende? 

Kucağa alıştırma, ayağında sallama, BLW moda salatalığı önüne doğra, bırak her yer dağılsın, o uyurken sen de nasıl olsa kendini uykuya bırakırsın... Bir tekerleme olarak annelik eğitimi veren kurslarda ya da hastane bahçesinde oyuncak bebekle gerçekleşen doğum ve duş alma seanslarında öğretilebilir cümleler sanki bunlar. Gerçekte karşılığı nadiren bulunuyor. Çocuk işinde bir doğru ise arasan bulunmuyor. Ne ki bunun dengesi, aile terbiyesi ya da komşu teyze önerisi? Yok.

Bugün pazar, pazar ekinden Miço'nun çıktığı, Yalvaç Ural'ın televizyonda görüldüğü, pikniğe mi gitsek sahile mi; AVM'ye mi akraba ziyaretine mi ikileminin, ben gelmeyeceğim anne ya diye evdekilere küsmenin izi yok bugünde. Bugün senin çocuğun tarafından küsüldüğün, kendine kendine o farketmeden kocana küsüp barıştığın, evi topladığın, kahveyle ayıldığın, camdan dışarı bomboş baktığın, ocağı yaktığın, ayakta kaldığın ve şimdi de bebeğini sallayacağın gün. Bu da güzel, öncekiler gibi. Bu da iyi ki var, olmaması ihtimaline karşı bir serinlik gibi.

Şimdi listen burada. “Bebek Sallarken Çekilen Ya Sabır’ların Hafif Müzik İhtiyacı” daire.iki’nin Spotify hesabında. Ütüyü fişten çektiğine emin ol ve sakinleş. Yeterince iyisin. İyiyiz ya hu!