Camdan Tavan, Candan Kalan

Camdan Tavan, Candan Kalan


Kimi muhitlerin herkese aynı gelen belli başlı özellikleri vardır. “Bu sokak bana şurayı anımsattı”, “Bu evin bahçesi teyzeminkine benziyor” gibi -kişisel anı yâdı- vaad etmeyen genellemelere sahiptir oralar. Oralarda fark edersiniz; evlerin perdelerinin her daim açık olduğunu; açık perdeden görünen evin boşluğunu, bu koca evde kimlerin oturduğunu ve ev sahibinin dekorasyona meyli ne olursa olsun avizenin ne denli büyük olduğunu.

 

Bir insanın refahı avizeye ayırdığı bütçe ile ilişkilidir.

 

Kimi sözler söylenmek için fazla dayanaksız olsa da; delil yetersizliğinden ispatı gerçekleşmemiş bir suç gibi ayan beyan esasen. Bu da öyle “Bir insanın refahı avizeye ayırdığı bütçe ile ilişkilidir.” Fonksiyonu aşan gösteriş, metrekareye fazla heybet, bağlamından gayrı işaret edilen avantaj. Durumun ispatı yok; ona dair herhangi bir anket sonucu, pasta grafik, istatistik, araştırma ve kitlesel tecrübe yok.

 

Bazı şeylerin var ama. İki bin yirmi yılını hatırlamak istemeyen, o yılı yaşanmamış sayan covid müşahidlerinin dışında o yılı gerçekten yaşayamamış 300 kadının varlığı -bir yönden yokluğu- bir veridir mesela. Hesaplandığı kadarıyla, bahanesiz ve tespit edilmiş. Yüz yetmiş bir şüpheli ölümden daha belirgindir belki mezar yerinin varlığı; sükunettir; yetersiz olsa da ya da faili bilmek alınmış bir öç gibi insana. İnsan insanı yaşatmalı aslında. Bunun doğrudan da bir ilgisi yok tavana asılmış olanla. Kendini asan değil de bütün mevzu asılanla.

 

Konu avize özelinde. Demoklesin kılıcını anımsar farzedilen avize altındakilerin, resulü muhafazaya memur bir bulut gibi görmesi sorunu belki de tepelerindekini.  Bir avizeyi söküp atsan da ışığın devam edeceği bilgisini unutmuş olmaları belki. İdare lambası da idare eder ya da bir floresanda etrafı aydınlatmaya yeter bilgisinin ihmal edilmesi. İhtiyacı gören ve aşan, anlamlandıran ve uyum çabası olan, sınıf belirten ama ışığı yaymada herkesi eşitleyen bir araç işte avize.

 

Birileri için olağan, standart ve sıradan bir teamülse geniş salonlara uygun kocaman avizeler asmak, diğerleri için yalnızca camın arkasında kalan. Cam öyle bir şey çünkü. Gösteren ama elletmeyen. Camdan tavanlar da öyle. Görünürde olmayan, aşmaya engel gibi orada duran tavanlar. Camdan.

 

Işıkların ansızın söndürülmediği, var olmanın şansın ve yaveriyle ilişkilendirilmediği günlere...

1 yorum

Yorum Yaz